Από www.melikonitsas.gr

Με το φασκόμηλο ( salvia officinalis – sage ) θα ξεκινήσω την παρουσίαση μιας σειράς φυτών μελισσοκομικού ενδιαφέροντος και μάλιστα αρωματικών, που μπορεί να ενδιαφέρουν και ανθρώπους που απλά αγαπούν τα φυτά και όχι απαραίτητα μελισσοκόμους. Εξάλλου αυτοί που αγαπούν τα φυτά και διατηρούν έναν μικρό ή μεγάλο ανθόκηπο βοηθούν έτσι και αλλιώς την μελισσοκομία. Εγώ από την άλλη πλευρά εξαιτίας των μελισσών άρχισα να ενδιαφέρομαι  για τα φυτά και να τα αγαπώ περισσότερο από πριν.

Η προσέγγισή μου θα είναι εντελώς απλοϊκή και δεν θα αναφέρω εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες για τα φυτά αλλά ούτε και λεπτομέρειες για την μελισσοκομική τους αξία. Θα παρουσιάσω με απλό και ερασιτεχνικό τρόπο πως πολλαπλασιάζεται κάποιο φυτό με απώτερο σκοπό να βοηθηθούν άνθρωποι που απλώς θέλουν και αυτοί να εμπλουτίσουν την περιοχή τους με φυτά που βοηθούν τις μέλισσες και ταυτόχρονα δεν απαιτούν φροντίδα.

Να βελτιώσουν την μελισσοκομική χλωρίδα στην περιοχή τους χωρίς κανένα κόστος και με μικρή προσπάθεια.

Το φασκόμηλο στην περιοχή μας φύεται έτσι και αλλιώς. Όχι όμως σε μεγάλες ποσότητες. Για παράδειγμα σε ανάλυση μελιού δεν ανιχνεύτηκε καν. Παρόλα αυτά μπορεί να ευδοκιμήσει και να προσφέρει στις μέλισσες που το αγαπάνε, όπως άλλωστε όλα τα αρωματικά φυτά. Η αρχή έγινε πριν 3 χρόνια όταν και… ξερίζωσα ένα φασκόμηλο από περιοχή όπου υπήρχαν αρκετά. Ήθελα να δω καταρχήν αν «πιάνεται».  Έτσι έκανα την μεταφύτευση στο σπίτι. Στην αρχή έδειχνε νεκρό και μάλιστα για πολύ καιρό. Εξάλλου η εποχή που το έκανα ( όπως αργότερα κατάλαβα ) δεν ήταν ιδανική, δηλαδή καλοκαίρι. Παρόλα αυτά πιάστηκε και την επόμενη χρονιά εξελίχθηκε σε έναν θάμνο που καμία σχέση δεν είχε με το πόσο αναπτύσσονται στο φυσικό τους περιβάλλον. Έγινε μεγαλύτερο με πάρα πολλά άνθη. Σε ένα παρτέρι που ποτιζόταν  το φυτό ευδοκίμησε, μεγάλωσε και στην συνέχεια έδωσε πολλά φυτά είτε με τον σπόρο του ( δύσκολο ) είτε με παραφυάδες που πιάνουν πολύ ευκολότερα.

Οι φωτογραφίες έχουν τον πρώτο λόγο.

Αυτός ήταν ο τρόπος που πολλαπλασιάζω το φασκόμηλο στην αυλή μου. Όπως η ενασχόληση με τα μελίσσια έτσι και αυτή με τα φυτά είναι ωραία και ευχάριστη. Θα ακολουθήσουν και άλλα αρωματικά φυτά. Αν κάποιος έχει να προσθέσει στα παραπάνω κάτι χρήσιμο ευχαρίστως.

Γράφω το παρών άρθρο παριστάνοντας όχι έναν ειδήμονα, έναν καλό φωτογράφο αλλά ένα άτομο το οποίο έχει μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή ( όπως σχεδόν όλοι στις μέρες μας ) και που θέλει να μοιραστεί μαζί σας κάποια πράγματα που είναι απαραίτητα αν θέλετε να γυρίσετε το κουμπάκι της φωτογραφικής σας μηχανής σε μια θέση, εκτός του AUTO ( αυτόματο ) !!! Δεν απευθύνομαι στους κατόχους πανάκριβων DSLR κτλ ( οι οποίοι έτσι και αλλιώς ήδη γνωρίζουν τα παρακάτω ) αλλά σε όλους αυτούς που έχουν μια συνηθισμένη ψηφιακή φωτογραφική μηχανή. Πρέπει να πω εδώ ότι στην θέση AUTO, δηλαδή όπου η φωτογραφική μηχανή επιλέγει τις βέλτιστες ( κατά την άποψή της ρυθμίσεις ) συνήθως οι φωτογραφίες βγαίνουν καλές η να το πω καλύτερα, ευρέως αποδεκτές! Πάρα πολλές φωτογραφικές μηχανές, ακόμη και πολύ φθηνές, δίνουν την δυνατότητα στον κάτοχο της φωτογραφικής μηχανής να κάνει τις ρυθμίσεις που χρειάζονται. Αυτή η κατάσταση λέγεται manual ή χειροκίνητη επιλογή. Ενώ η φωτογραφική μηχανή στο AUTO βγάζει συνήθως καλές φωτογραφίες, υπάρχουν περιστάσεις που ο φωτογράφος δεν θέλει να πάρει μια εικόνα όπως την αποτυπώνει η φωτογραφική μηχανή του… αλλά όπως την φαντάζεται αυτός! Μέσα από την ρύθμιση κάθε παραμέτρου ξεχωριστά, δηλαδή χειροκίνητα μπορεί να γίνει μια αρχή ( δεν είναι τόσο απλό ) ώστε να φτάσει κάποιος σε ένα αποτέλεσμα, διαφορετικό από… το αυτόματο που όλοι λίγο πολύ μπορούν να πετύχουν πατώντας απλά το κουμπί της φωτογραφικής μηχανής.

Στο παρών άρθρο δεν υπάρχουν φωτογραφίες και εικόνες με παραδείγματα. Μπορείτε να διαβάσετε την θεωρία. Θα κολουθήσουν άρθρα με φωτογραφίες-παραδείγματα δείχνοντας το αποτέλεσμα φωτογράφησης του ίδιου κάδρου με διαφορετικές ρυθμίσεις. 

            Στην λήψη φωτογραφιών υπάρχει το λεγόμενο τρίγωνο παραμέτρων, τρεις δηλαδή επιμέρους ρυθμίσεις οι οποίες σε συνδυασμό πετυχαίνουν το τελικό αποτέλεσμα. Είναι το τρίγωνο της «έκθεσης» της φωτογραφίας στο φως. Αυτές οι τρεις ρυθμίσεις έχουν όνομα και διεθνώς έχουμε τα : ISO ( ευαισθησία ), Shutter Speed ( ταχύτητα κλείστρου ) και Aperture ( μέγεθος οπής στο κλείστρο ). Στο εξής θα αναφέρομαι με τις λέξεις ISO, APERTURE, SHUTTER SPEED στα παραπάνω και με κεφαλαία ώστε να… αποτυπωθεί καλύτερα στο μυαλό σας το κάθε ένα. Επίσης χρησιμοποιώ τις Αγγλικές λέξεις αφού με αυτές μπορείτε να βρείτε στο internet εκατοντάδες ποιοτικά μαθήματα – παραδείγματα ( tutorials ) για το κάθε ένα ξεχωριστά. Η σημασία τους είναι καθολική και δεν επηρεάζεται από την μάρκα της φωτογραφικής μηχανής. Πιστεύω πως το παρών άρθρο μπορεί να βοηθήσει κάποιον όχι στο να γίνει «φωτογράφος» αλλά στο να έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και πρωτοτυπία οι φωτογραφίες του ( ως απλός και ταπεινός κάτοχος μιας ψηφιακής φωτογραφικής μηχανής ). Πάμε για την πρώτη γνωριμία.

            Το ISO λοιπόν αντιπροσωπεύει την ευαισθησία  της φωτογραφικής μηχανής στο φως που υπάρχει στο «κάδρο». Μετράται με έναν αριθμό ο οποίος όσο πιο μικρός είναι, τόσο πιο μικρή ευαισθησία δηλώνει και το αντίστροφο. Με απλά λόγια αν όλες οι ρυθμίσεις της μηχανής παραμένουν σταθερές και βγάλουμε δύο φωτογραφίες με τιμές ISO 100 και 800 για παράδειγμα, η δεύτερη θα είναι πιο φωτεινή. Μπορεί να σκεφτεί κάποιος πως έτσι θα αυξήσει την φωτεινότητα σε σκοτεινά περιβάλλοντα ή να κάνει χίλιες δύο άλλες σκέψεις. Αυτό δεν έρχεται όμως χωρίς κόστος αφού η υψηλή ευαισθησία φέρνει μαζί της και υψηλό «θόρυβο» στην φωτογραφία, αλλοιώσεις δηλαδή που υποβαθμίζουν την ποιότητα της εικόνας.

            Το SHUTTER SPEED σημαίνει με πολύ απλά λόγια, την ταχύτητα με την οποία ανοιγοκλείνει το κλείστρο της φωτογραφικής μηχανής. Αν το σκεφτούμε από άλλη οπτική γωνία αντιπροσωπεύει την διάρκεια που το φως έχει την ευκαιρία να αποτυπώσει την εικόνα στον αισθητήρα ( sensor ) της φωτογραφικής μηχανής. Η ταχύτητα του κλείστρου μετριέται σε δευτερόλεπτα ενώ στην πράξη τα κλάσματα του δευτερολέπτου είναι αυτά που χρειάζονται συνήθως. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να τραβήξουμε και μια φωτογραφία για πολλά δευτερόλεπτα, ακόμη και λεπτά αν το θέλουμε. Εξάλλου αυτός δεν είναι ο σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου ? Να κάνουμε πράγματα, όχι συνηθισμένα και αυτόματα. Παραδείγματα τιμών είναι τα 1/15, 1/30, 1/400, 1/2000 ή 1δ, 2δ και 15δ. Αν θέλεις να το κατανοήσεις καλύτερα, σκέψου πως το βράδυ που δεν υπάρχει πολύ φως και θες να φωτογραφήσεις μια όμορφη πόλη από ψηλά, θα αυξήσεις το SHUTTER SPEED σε μερικά δευτερόλεπτα… και θα αφήσεις την μηχανή να ρουφήξει όσες πληροφορίες μπορεί! Από την άλλη πλευρά αν θέλεις να φωτογραφήσεις έναν αθλητή ή ένα αυτοκίνητο που τρέχει, θα πρέπει να ελαττώσεις την ταχύτητα του κλείστρου τόσο πολύ, ώστε μόνο μια στιγμή να αποτυπωθεί, για παράδειγμα 1/1000δ αν το αντικείμενο κινείται γρήγορα.

            Το APERTURE στην ουσία μπορείτε να το φανταστείτε ( και έτσι είναι ) ως μια μικρή τρυπούλα ( οπή ) στον φακό της φωτογραφικής μηχανής. Όσο πιο μικρή είναι η τρυπούλα τόσο λιγότερο φως περνά στον αισθητήρα. Στην πράξη το APERTURE επηρεάζει το βάθος του πεδίου, δηλαδή τον τρόπο που γίνεται ο εστίαση μέσα στη φωτογραφία. Όλοι έχουν προσέξει για παράδειγμα πως τα πορτραίτα απεικονίζουν καθαρά τα πρόσωπα των ανθρώπων και ότι είναι πίσω από αυτούς θολώνει με έναν ωραίο και μυστηριώδη τρόπο. Από την άλλη πλευρά σε μια φωτογραφία που ως σκοπό έχει να απεικονίσει με μεγάλη λεπτομέρεια ένα φυσικό τοπίο η εστίαση θα πρέπει να υπάρχει σε όλο το φάσμα και όχι μόνο σε ένα σημείο της φωτογραφίας. Πρακτικά όταν η τρυπούλα αυτή, το APERTURE είναι πολύ μικρή, τότε το βάθος του πεδίου είναι μεγάλο και το αντίστροφο. Το APERTURE μετριέται και συμβολίζεται με το γράμμα f και το συναντούμε ως αναλογία του τύπου f/2.0, f/4.0, f/8.0 κτλ. Αυτό που πρέπει να προσέξει κάποιος στην ερμηνεία των αριθμών είναι πως πρόκειται για αντιστρόφως ανάλογα νούμερα. Δηλαδή το f/8.0 αντιπροσωπεύει μικρότερη τρυπούλα ( APERTURE ) σε σχέση με το f/2.0.

            Η κατανόηση των παραπάνω εννοιών πέρα από σχετικά εύκολη, είναι απολύτως απαραίτητη στον επίδοξο φωτογράφο. Στην πράξη όμως η καλή φωτογραφία δεν είναι αυτονόητο ότι θα έρθει έτσι απλά. Οι τρεις αυτές παράμετροι της αλληλεπίδρασης της φωτογραφικής μηχανής με το φως, έχουν έναν ειδικό τρόπο που επηρεάζουν η μία την άλλη και φυσικά την φωτογραφία μας! Καλό είναι να δούμε τι γίνεται μέσα στην φωτογραφική μηχανή όταν εμείς απλά πατάμε… ένα κουμπί! Όταν στρέφουμε την φωτογραφική μηχανή προς ένα θέμα – κάδρο, η εικόνα «μπαίνει» μέσα στον αισθητήρα της μηχανής ταξιδεύοντας με το φως. Αν υπάρχει πολύ φως στο σημείο, τότε πολύ φως μπαίνει και στην μηχανή ενώ αν υπάρχει ελλιπής φωτισμός τότε λίγο είναι και το φως που καταλήγει στον αισθητήρα, δυσκολεύοντας το έργο μας! Αυτό εξάλλου είναι ευρέως γνωστό, στην φύση οι φωτογραφίες με φυσικό φωτισμό αποδίδονται καλύτερα σε σχέση με αυτές που τραβάμε μέσα στο σπίτι.  Όταν το φως μπαίνει στον φακό, περνά μέσα από διάφορα γυάλινα εξαρτήματα για να καταλήξει να περάσει τελικά και μέσα από το APERTURE, την μικρή τρυπούλα και στην συνέχεια από το κλείστρο ( SHUTTER ) που μπορούμε να το φανταστούμε ένα παντζούρι που είναι πάντα κλειστό και ανοίγει μόνο όταν και όσο θέλουμε ( SHUTTER SPEED ) για να αποτυπωθεί η φωτογραφία.

Μια συλλογή φωτογραφιών μου από το τουριστικό χωριό Klosters στην Ελβετία ( Μάιος 2009 ). Άραγε θα μπορούσαν να μοιάζουν έτσι κάποια Ελληνικά ορεινά χωριά ? Βουνά όμορφα υπάρχουν, ρεματιές υπάρχουν, τοπία υπάρχουν. Αυτό που πρόσεξα εγώ και ίσως φαίνεται στις φωτογραφίες, είναι η τάξη, η καθαριότητα, το μεράκι στις κατασκευές. Φυσικά το χρήμα παίζει κάποιο ρόλο στην διαμόρφωση της τελικής εικόνας. Όταν λέω να μοιάσουν προφανώς δεν εννοώ την αρχιτεκτονική, αφού έχουμε και εμείς πολύ ωραία δείγματα. Οι προχειρότητες και τα μισοτελειωμένα έργα λείπουν από αυτές τις φωτογραφίες, και αυτό δεν είναι θέμα χρημάτων.

Όταν ρυθμίζουμε έναν λογαριασμό email στον υπολογιστή μας, δηλαδή μέσω ενός προγράμματος αλληλογραφίας όπως το Microsoft outlook η το Mozilla Thunderbird προκύπτει το ερώτημα να επιλέξουμε ανάμεσα από IMAP και POP3. Αυτές οι δύο επιλογές πολύ συχνά εμφανίζονται όταν πρόκειται για λογαριασμούς ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που πρόκειται να ρυθμιστούν τοπικά στον υπολογιστή και όχι ως web mail. Στην δεύτερη περίπτωση δεν χρειάζεται να κάνουμε καμία ρύθμιση.

Ας εξετάσουμε τώρα ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στις επιλογές POP3 και IMAP ώστε την επόμενη φορά που κάνετε ρύθμιση λογαριασμού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο Outlook ή σε κάποιο άλλο πρόγραμμα, να κάνετε συνειδητά και με γνώση την επιλογή σας.

Ένα κύριο χαρακτηριστικό είναι πως χρησιμοποιώντας το POP3 πρέπει να κατεβάζονται στον υπολογιστή όλα τα email και να διατηρείται ένα τοπικό αρχείο ( φάκελος ) με αυτά ενώ με το IMAP δεν χρειάζεται να γίνει αυτό, αντιθέτως το περιεχόμενο που εμφανίζεται στον υπολογιστή στην πραγματικότητα είναι και παραμένει στον mail server.

Με την πρόσβαση λοιπόν μέσω POP3 πρέπει όλα τα email να αποθηκεύονται στον υπολογιστή τοπικά. Άρα αν χρησιμοποιήσετε τον λογαριασμό σας από άλλον υπολογιστή, για να δείτε όλα τα email σας που μπορεί να είναι πολύ παλιά, πρέπει να κατέβουν εκ νέου στον άλλο υπολογιστή ( δουλειά, εξοχικό κτλ ). Υπάρχει μεγάλη περίπτωση να γίνει κάποιο μπέρδεμα, αφού μπορεί αν δεν έχουν ρυθμιστεί σωστά όλοι οι υπολογιστές που έχουν πρόσβαση στο λογαριασμό να διαγραφούν email ακόμη και από τον server χωρίς να το καταλάβει ο χρήστης. Στην συνέχεια κάποια μηνύματα θα έχουν κατέβει σε έναν υπολογιστή ενώ κάποια άλλα σε άλλον υπολογιστή. Αντιθέτως με την πρόσβαση IMAP αυτού του είδους τα προβλήματα λύνονται καθώς τα email μένουν μονίμως στον server και από κάθε διαφορετικό σημείο πρόσβασης ( σταθερός, laptop, γραφείο κτλ ) απλά βλέπεις τα μηνύματα. Άρα δεν χρειάζεται τοπικό αρχείο και συνεπώς καθυστέρηση μέχρι να δημιουργηθεί από την αρχή. Επίσης είναι ευκολότερο να αναγνωριστούν άμεσα τα διαβασμένα από τα μη διαβασμένα μηνύματα.

Στο θέμα της ταχύτητας αξίζει να αναφερθεί πως στην περίπτωση του POP3 τα μηνύματα μαζί με τα συνημμένα αρχεία ( έγγραφα, φωτογραφίες κτλ ) πρέπει να κατέβουν από την αρχή σε κάθε νέο υπολογιστή. Μέσω της πρόσβασης IMAP τα μηνύματα και το περιεχόμενό τους θα κατέβουν μόνο αν το επιλέξει ο χρήστης, δηλαδή θελήσει να δει τα περιεχόμενα.

Στην περίπτωση του POP3 τα εξερχόμενα email αποθηκεύονται σε τοπικό φάκελο του υπολογιστή και όχι στον server. Μέσω της πρόσβασης IMAP μπορούν να αποθηκευτούν στον server με αποτέλεσμα αν θέλουμε να τα βρούμε, να είναι εφικτό από οποιοδήποτε υπολογιστή.

Τέλος μέσω του POP3 τα μηνύματα διαχειρίζονται τοπικά ενώ μέσω του IMAP διαχειρίζονται δικτυακά. Δηλαδή μπορεί κάποιος να σβήνει τα email που του έρχονται στον υπολογιστή και να τα διαχειρίζεται σε φακέλους αλλά κάποια στιγμή να του έρθει μήνυμα από τον πάροχο email ότι ο λογαριασμός έχει γεμίσει και χρειάζεται να τον αδειάσει. Συμβαίνει συχνά σε δημόσιες υπηρεσίες όπου και στην πραγματικότητα περνάν χρόνια μέχρι να κοιτάξει κάποιος το πραγματικό φάκελο εισερχομένων στον διαδίκτυο αφού ελέγχει μόνο τον τοπικό μέσω του Outlook. Μέσω IMAP αν ένα email διαγραφεί , διαγράφεται γενικώς.

Με λίγα λόγια, αν κάποιος έχει μόνο έναν υπολογιστή και θέλει να έχει ένα αρχείο των μηνυμάτων του τοπικά και να το βλέπει ακόμη και αν δεν έχει πρόσβαση στο internet η λειτουργία POP3 είναι κατάλληλη επιλογή. Αν όμως είναι απαραίτητη η πρόσβαση από περισσότερα σημεία ( υπολογιστές ) τότε η επιλογή IMAP είναι προτιμότερη αφού η διαχείριση γίνεται δικτυακά και όχι τοπικά.

Περισσότερα :

Άλλος ένας πρακτικός οδηγός για το αυτοκίνητο. Μετά την επίδειξη για το πώς μπορεί να αλλάξει κάποιος τους υαλοκαθαριστήρες του αυτοκινήτου του εύκολα και οικονομικά, σήμερα παραθέτω μια σειρά φωτογραφιών από την αλλαγή των λαμπτήρων ομίχλης ( φώτα ομίχλης ). Αποτελεί μια εργασία που σίγουρα δεν χρειάζεται μεγάλη δεξιότητα.

Σημαντικό είναι να εντοπίσει ο κάτοχος του αυτοκινήτου τον τύπο των λαμπτήρων του δικού του αυτοκινήτου. Εγώ άλλαξα τους λαμπτήρες στο Volvo s40 d2 ( 2011 ).

Η αλλαγή μπορεί να γίνει για λόγους ουσιαστικούς ( καμένη λάμπα ) ή αισθητικούς ( χρώμα φωτός ). Στην δική μου περίπτωση έγινε και για τους δύο. Το αυτοκίνητο διαθέτει φώτα xenon και το χρώμα τους δεν ταίριαζε με τους κίτρινους που προ υπήρχαν. Έτσι μόλις κάηκε ο πρώτος, και αυτό δυστυχώς έγινε πολύ σύντομα και όχι μόνο μια φορά, προμηθεύτηκα φώτα ομίχλης τύπου LED ( λευκά ).

Στην συνέχεια ακολουθεί η όλη διαδικασία της αλλαγής.  Μπορεί να μην είναι ίδια για όλα τα αυτοκίνητα, αλλά δεν αλλάζει και τόσο πολύ.

Μη παραλείψετε να δείτε σελίδες προμηθευτών :

 

Η αλλαγή των προβολέων ομίχλης στο αυτοκίνητό μας είναι έυκολη. Περισσότεροι σύνδεσμοι :

999

Ο αρακάς είναι ένα από τα αγαπημένα μου φυτά! Και αυτό όχι μόνο γιατί μου αρέσει πολύ ( ειδικά μαζί με ρύζι ) αλλά γιατί όταν σκέφτηκα πρώτη φορά να καλλιεργήσω στον κήπο μου αρακά η αντίδραση όσων το είπα ήταν απαξιωτική ενώ κατάλαβα πως δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη. Το γεγονός όμως ότι ο αρακάς είναι ένα φυτό που του αρέσει το κρύο, το φαντάστηκα ως ένα τρόπο για να εκμεταλλευτώ τον κήπο τον χειμώνα και την άνοιξη μέχρι να τον χρειαστούν οι ντομάτες, πιπεριές κτλ.  Παρόλο που το πρώτο μου πείραμα σε 2-3 τετραγωνικά δεν έγινε την κατάλληλη περίοδο αλλά με περισσότερη ζέστη, αποδείχθηκε μια πολύ καλή καλλιέργεια. Η δε γεύση του σπιτικού αρακά ήταν κάτι παραπάνω από καλή, σε σχέση με ότι ήξερα.

Πάμε στα πρακτικά τώρα, όπως ήδη αναφέρθηκε ο αρακάς είναι ένα φυτό που μπορεί να αποδώσει καλύτερα σε ψυχρή περίοδο. Δηλαδή το καλοκαίρι δεν το συμπαθεί πολύ, ενώ αντίθετα ο χειμώνας είναι η καλύτερη εποχή για να ξεκινήσει και φυσικά να γίνει η συγκομιδή την άνοιξη. Φυσικά υπάρχουν και ποικιλίες αρακά, οι οποίες έχουν διάφορα χαρακτηριστικά και είναι κατάλληλες κατά περίπτωση που θα ψάξει ο επίδοξος καλλιεργητής.

Λίγα λόγια για την καλλιέργεια αρακά :

• Το σκόρπισμα από λίγο πριονίδι ή πηγή ξύλου θα εκτιμηθεί από τα φυτά
• Γενικώς ο αρακάς παράγει άζωτο, το οποίο παρέχει στο χώμα και το αφήνει διαθέσιμο για άλλα φυτά. Έτσι αποτελεί μια λύση για κυκλικές καλλιέργειες.
• Κατάλληλη στιγμή για την σπορά είναι 4-6 εβδομάδες πριν τον τελευταίο παγετό.
• Δεν πρέπει να μείνουν πολύ καιρό σε υγρό έδαφος.
• Θερμοκρασίες μέχρι 21 περίπου βαθμούς είναι κατάλληλες για να μεγαλώσει ο αρακάς.
• Αν τα τελευταία χιόνια βρούνε τον αρακά φυτρωμένο δεν αποτελεί πρόβλημα.
• Δεν χρειάζεται πότισμα ο αρακάς, εκτός αν υπάρχει κίνδυνος να στεγνώσει τελείως. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα καρποφορήσει.
• Ένας μικρός «φράχτης» ή κλαδιά ακανόνιστα είναι κατάλληλα στηρίγματα για τις ποικιλίες που ψηλώνουν αρκετά.
• Καλό είναι να μη χρησιμοποιείται το ίδιο μέρος κάθε χρόνο για την καλλιέργεια αρακά, αλλά να αλλάζει κάθε 1 ή 2 χρόνια με κύριο στόχο να μη αναπτυχθούν στο χώμα κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξη ασθενειών στον αρακά.
• Οι καρποί του αρακά πρέπει να συλλέγονται τακτικά ώστε να βγαίνουν συνεχώς νέοι.
• Μια καλή ώρα για συλλογή είναι μετά το πρωινό όταν έχει φύγει η πολύ υγρασία.
• Στην συλλογή του αρακά χρησιμοποιούνται και τα δύο χέρια. Δεν τραβάμε τον καρπό… μέχρι να κοπεί! Μαζί του μπορεί να κοπεί και το φυτό, το οποίο αν το αφήσουμε θα δώσει και άλλους καρπούς.
• Ο αρακάς κάθε μέρα που περνά χάνει μέρος από τα συστατικά του ( που είναι πολλά ). Έτσι λοιπόν μη παραλείψετε να φτιάξετε αμέσως ένα ωραίο γεύμα και να πάρετε όλα τα καλά του συστατικά. Φυσικά μπορεί να καταψυχθεί και να καταναλωθεί άλλη φορά.

Στην συνέχεια παραθέτω μια σειρά από φωτογραφίες, όμως θέλω να επαναλάβω δύο χαρακτηριστικά που για εμένα είναι ελκυστικά ως προς την καλλιέργεια του αρακά :

• Χρειάζεται ελάχιστο πότισμα
• Αποδίδει σε μια εποχή που πολύ μεγάλες εκτάσεις της πατρίδας μας μένουν ανεκμετάλλευτες την ίδια στιγμή που λιπαίνει το έδαφος προετοιμάζοντάς το για άλλες καλλιέργειες.

Δοκιμάστε σε ένα μικρό χώρο έτσι για την ευχαρίστηση, το αποτέλεσμα θα είναι ένα πολύ νόστιμο πιάτο!

Σύνδεσμοι

Αυτό το άρθρο θα έχει πολλές φωτογραφίες και λίγα λόγια.

Σε προηγούμενο άρθρο εξετάστηκε πως μπορεί να κρατηθεί σπόρος από μια ντόπια ντομάτα. Σε αυτό υπάρχουν φωτογραφίες από ολα τα στάδια στην καλλιέργεια μιας ντοματιάς.

καλλιέργεια ντομάτας

Εδώ τελείωσε η φωτογραφική περιήγηση στην πορεία της καλλιέργεια ντομάτας. Ελπίζω να σας παρακίνησα έστω και λίγο να φυτέψτε και εσείς μιας ντοματιά, ακόμη και στο μπαλκόνι. Δεν έχει πρόβλημα, θα βγει!

Περισσότερες πληροφορίες : 

Το θέμα αυτό αποτελεί συνέχεια του άρθρου με την διαδικασία παρασκευής ψωμιού με τον αρτοπαρασκευαστή στο σπίτι. Φυσικά ένα θέμα το οποίο όλους ενδιαφέρει όλο και πιο πολύ στις μέρες μας είναι η κατανάλωση των συσκευών σε ηλεκτρικό ρεύμα. Για να το πω πιο απλά αυτό που τελικά μας ενδιαφέρει είναι πόσα ευρώ καίει και όχι πόσες κιλοβατώρες. Φυσικά και οι μετρήσεις έγιναν με μετρητή κατανάλωσης ρεύματος που μπαίνει στην πρίζα. Σε κάποιες συσκευές δεν χρειάζεται καν μετρητής αφού είναι πολύ απλό να υπολογίσεις την κατανάλωσή τους. Κάποιες όμως δεν λειτουργούν συνεχώς στην ονομαστική τους ισχύ αλλά ούτε και όλη την ώρα. Ειδικά όσες συσκευές έχουν θερμοστάτη ανοιγοκλείνουν ανάλογα με την θερμοκρασία. Έτσι λοιπόν ξεχωρίζω τις ηλεκτρικές συσκευές σε απλές και σύνθετες ( όσον αφορά τον τρόπο που καταναλώνουν ρέυμα ). Στις σύνθετες λοιπόν μόνο ένας μετρητής κατανάλωσης ρεύματος μπορεί να δώσει απαντήσεις.

Οι απαντήσεις που πήρα για τον αρτοπαρασκευαστή ήταν απροσδόκητες νομίζω. Η κατανάλωσή του είναι πολύ μικρή… αναλογικά για το πόσες ώρες δουλεύει για να φτιάξει ένα ψωμί και σε συνάρτηση με το γεγονός ότι είναι ένας μικρός φούρνος! Στην πράξη δεν κατάφερε… να κάψει ούτε μισή κιλοβατώρα! Μια κιλοβατώρα σύμφωνα με τον τιμοκατάλογο της ΔΕΗ κοστίζει χονδρικά 10 λεπτά. Αν θέλετε να δείτε τις πραγματικές τιμές πατήστε εδώ. Για την περίπτωσή μας όμως που δεν καταναλώθηκε ούτε 1 κιλοβατώρα, τα 10 λεπτά του ευρώ είναι αρκετά. Μαζί με τους φόρους που συνδέονται με την κατανάλωση η τελική επιβάρυνση στο λογαριασμό μας είναι περίπου 15 λεπτά. Έτσι λοιπόν ο αρτοπαρασκευαστής στην πράξη για να ψήσει ένα ψωμί μας «ρούφηξε» περίπου 5 λεπτά του ευρώ από την τσέπη μας.

Όπως εσείς, έτσι και εγώ περίμενα ότι αυτό το ποσό θα ήταν κάπως μεγαλύτερο. Αν σας συμφέρει ή όχι είναι δικό σας θέμα. Το συνολικό κοστολόγιο θα το βγάλω σε άλλο άρθρο καθώς αυτό εξετάζει την συμπεριφορά της συσκευής όσον αφορά τον τρόπο που καταναλώνει το ρεύμα. Τα παρακάτω ισχύουν για τον δικό μου αρτοπαρασκευαστή αλλά νομίζω πως πάνω κάτω όλοι με τον ίδιο τρόπο δουλεύουν.

Με δυο λόγια η λειτουργία του αρτοπαρασκευαστή έχει ως εξής : Τα πρώτα περίπου 20 λεπτά δουλέυει το μοτέρ ώστε να ζυμώσει το ψωμί με μικρή κατανάλωση. Στην συνέχεια υπάρχει μια μεγάλη παύση ώστε να ξεκουραστεί η ζύμη και να φουσκώσει το ψωμί. Σε αυτή τη φάση περιστασιακά γυρίζει το μοτέρ αλλά και μια αντίσταση υποβοηθά το φούσκωμα. Η κατανάλωση σε αυτό το διάστημα είναι σχεδόν ανύπαρκτη και μετριέται σε λίγα λεπτά συνολικά. Τέλος τα τελευταία περίπου 50 λεπτά το ψωμί ψήνεται όταν και τότε υπάρχει υψηλή κατανάλωση από όλη την διάρκεια των 3:35 ωρών!

Από εδώ και κάτω τον πρώτο λόγο έχουν οι φωτογραφίες – αποδεικτικά στοιχεία!

Ελπίζω να σας βοήθησα να κατανοήσετε πως δουλεύει ο αρτοπαρασκευαστής και πόσο ρεύμα καίει στην πραγματικότητα. 

Περισσότερες πληροφορίες :

Το άρθρο αυτό γράφεται με το σκεπτικό πως μπορεί να βοηθήσει κάποιον που βρίσκεται σε παρόμοια θέση. Πρόσφατα χρειάστηκε να αλλάξω τους υαλοκαθαριστήρες στο αυτοκίνητο ( Volvo s40 αλλά έχει κοινό τύπο με πολλά άλλα )  και στην αρχική έρευνα διαφάνηκε πως :

• Οι αυθεντικοί κόστιζαν πολύ ( αναμενόμενο ).
• Σε κάποια πρατήρια που ρώτησα τους φάνηκε πολύ δύσκολο να τους αλλάξουν
  ( αναμενόμενο ??? μάλλον όχι… )
• Υπήρχε εναλλακτική από την αντιπροσωπεία στα μισά χρήματα που όμως δεν ήξερα τι ήταν ( Υποθέτω θα έκαναν την δουλειά τους ).

Αφού διαπίστωσα τα παραπάνω αποφάσισα να ψάξω μόνος μου το θέμα ( κάποιοι μου το παρουσίασαν πολύ δύσκολο… ). Αυτό που τελικά έγινε ήταν να βρω μόνος μου υαλοκαθαριστήρες επώνυμους μαζί με τα έξοδα αποστολής στο 1/3 της τιμής, επώνυμους Γερμανικής κατασκευής ( Heyner ). Φυσικά η τοποθέτησή τους έγινε σε 5 λεπτά και μπορώ να πω πως είναι καλύτεροι από τους αυθεντικούς που από την πρώτη μέρα δεν ήταν ικανοποιητικοί.

Στην πράξη όλα τα αυτοκίνητα υπακούν σε κάποια διεθνή πρότυπα στα ανταλλακτικά. Αυτό συμβαίνει και με τους υαλοκαθαριστήρες. Για το δικό μου αυτοκίνητο ήταν ο : “TOP LOCK” TYPE ARM

Ακολουθούν μερικές εικόνες από την διαδικασία. Πάνω κάτω το ίδιο ισχύει για όλους τους τύπους, δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος που να θέλει πτυχίο…

Η παρούσα ανάρτηση δεν γίνεται με καμία σκοπιμότητα και συμφέρον πέραν της αυτοεξυπηρέτησης όσων έχουν την δυνατότητα να το κάνουν και δεν αποτελεί προτροπή, παρά απλή ενημέρωση. 

Περισσότερες πληροφορίες :

Το σπιτικό ψωμί είναι κάτι που νομίζω όλοι προτιμούν να γεύονται αλλά και να μυρίζουν. Φυσικά είναι κάτι δύσκολο να γίνει σε όλα τα σπίτια… αν δεν ήταν δύσκολο όλοι θα είχαμε σπιτικό ψωμί κάθε μέρα. Τα ωράρια εργασίας, ο χρόνος που χρειάζεται, η σωματική προσπάθεια για να ζυμωθεί σωστά αλλά και το κόστος σε ηλεκτρικό ρεύμα που απαιτεί μια ηλεκτρική κουζίνα είναι παράγοντες που εμποδίζουν κάποιον από το να το επιχειρήσει.

Τα προβλήματα αυτά σε μεγάλο βαθμό έρχεται να τα λύσει ο αρτοπαρασκευαστής. Κάποιοι τον λένε και ψωμιέρη! Σε καμία περίπτωση δεν έχω προσωπικό συμφέρον να προτείνω την χρήση του αρτοπαρασκευαστή, απλώς παρουσιάζω την λειτουργία του μέσα από φωτογραφίες για την περίπτωση που κάποιος δεν θέλει να ζυμώσει… αλλά θέλει να μυρίσει όλο το σπίτι φρέσκο ψωμί.

Τα βασικά του πλεονεκτήματα είναι :

• Το μικρό του μέγεθος, χωράει σε οποιαδήποτε κουζίνα.
• Καταναλώνει λίγη ενέργεια ( Δείτε τι έγραψε… ο μετρητής κατανάλωσης ).
• Δεν χρειάζεται επίβλεψη.
• Μπορεί να προγραμματιστεί και να έχει έτοιμο το ψωμί την ώρα που το θέλουμε ( π.χ βάζουμε τα υλικά από το βράδυ και το ετοιμάζει το πρωί λίγο πριν ξυπνήσουμε).
• Φτιάχνει μικρές ποσότητες που καταναλώνονται άμεσα.
• Πλένεται και καθαρίζεται εύκολα.
• Μπορεί να ζυμώσει ζύμες γενικώς και για άλλα παρασκευάσματα ( πίτσες , γλυκά κτλ ).

Εγώ χρησιμοποιώ τον αρτοπαρασκευαστή της KENWOOD BM-250. Πάνω κάτω όμως όλοι ίδιοι είναι και η διαδικασία επίσης. Δείτε εικόνες και αν έχετε ή σκοπεύεται να πάρετε αρτοπαρασκευαστή διαβάστε τις οδηγίες και κυρίως τις δοσολογίες που έχει το βιβλίο οδηγιών.

Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες για τα υλικά καθώς το ψωμί φτιάχνεται συνήθως από αλεύρι, νερό, λάδι, αλάτι, ζάχαρη και μαγιά. Αν εσείς έχετε άλλες ιδέες απλά δοκιμάστε.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ : Τα βιβλία οδηγιών έχουν πολλές φορές υλικά και συνταγές που είναι πολύπλοκες. Κάντε απλό ψωμί… μην φλερτάρετε με την αποτυχία! Πολλοί κάνουν αλχημείες από την πρώτη προσπάθεια και το ψωμί καταλήγει στα σκυλιά ή στις κότες. Πολλές φορές ούτε και αυτά δεν το τρώνε. Φυσικά για όλα φταίει… ο αρτοπαρασκευαστής!

ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΖΥΓΙΣΜΑ : Ζυγίστε μια φορά το αλεύρι ή μετρήστε το νερό με τον δοσομετρητή και βάλτε το σε ένα κοινό ποτήρι ή μια κούπα αντίστοιχα. Σημειώστε το επίπεδο και δεν χρειάζεται να ζυγίζετε και να μετράτε συνέχεια… καταντάει σπαστικό! Φυσικά αυτό κάντε το αφού πετύχατε τις αναλογίες.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΓΙΑ : Το ψωμί μπορεί γίνει με προζύμι, νωπή και ξηρή μαγιά. Η ξηρή μαγιά ( σκόνη ) είναι νομίζω η πιο πρακτική λύση για την περίπτωση του αρτοπαρασκευαστή.

Στη συνέχεια ακολουθεί μια σειρά από εικόνες από την τοποθέτηση των υλικών… μέχρι το ψωμοτύρι!

Σε αυτό το σημείο αρχίζει το ζύμωμα των υλικών. Αυτό δεν μπορεί να φανεί από τις φωτογραφίες, για αυτό και ακολουθεί ένα σύντομο βίντεο.

Ελπίζω να σας φάνηκε χρήσιμη αυτή η ανάρτηση. Θα ακοουθήσει ανάρτηση με το κοστολόγιο για την παρασκευή ψωμιού με αυτό τον τρόπο. Γενικώς θα φανεί αν αξίζει αυτή η ενασχόληση πρωτίστως από οικονομική άποψη. 

Περισσότερες πληροφορίες :