Η συστηματική δειγματοληψία μοιάζει πολύ με την απλή τυχαία δειγματοληψία, με τη μόνη διαφορά ότι δεν βασίζεται στην δημιουργία ενός εντελώς τυχαίου δείγματος αλλά περιλαμβάνει την επιλογή από τον ερευνητή ενός κατάλληλου «δειγματοληπτικού κλάσματος» ( Για παράδειγμα του 10% από το συνολικό πληθυσμό ) και ότι από το τη λίστα του πληθυσμού θα επιλέγεται δείγμα κάθε ν φορές ( Για παράδειγμα κάθε δέκα στοιχεία να επιλέγεται ένα ).

Αυτή η προσέγγιση προσφέρει τα ίδια πλεονεκτήματα και περιορισμούς με την απλή τυχαία δειγματοληψία ενώ έχει ένα επιπλέον πρόβλημα. Αυτό της περιοδικότητας του δειγματοληπτικού πλαισίου. Αυτό είναι πρόβλημα διότι ένας συγκεκριμένος τύπος ατόμου μπορεί να εμφανίζεται κατά διαστήματα στο δειγματοληπτικό πλαίσιο, συμβαίνει όμως μόνο όταν και το δειγματοληπτικό πλαίσιο δημιουργήθηκε με κυκλικό τρόπο. Αυτός είναι ένας παράγοντας που αν δεν προσεχθεί μπορεί να επηρεάσει την αντιπροσωπευτικότητα του δείγματος.

Συστηματική δειγματοληψία – Μέθοδοι τυχαίας δειγματοληψίας