Ο πιο συχνός τρόπος σύνδεσης μπαταριών στα μικρά φωτοβολταϊκά συστήματα είναι η παράλληλη σύνδεση. Η σύνδεση αυτή θα διατηρήσει την τελική τάση αλλά θα αυξήσει την χωρητικότητα της ενιαίας μπαταρίας. Διαβάστε για την θεωρία πίσω από τις τράπεζες ενέργειας – συνδέσεις πολλών μπαταριών.

Αυτό αποτελεί σκοπό και τις πιο πολλές φορές. Έτσι λοιπόν αν έχουμε μια μπαταρία των 12V και 10Ah στο μικρό μας φωτοβολταϊκό σύστημα, μπορούμε αν θέλουμε να διπλασιάσουμε την αυτονομία του να προσθέσουμε – συνδέσουμε παράλληλα άλλη μια μπαταρία με τα ίδια χαρακτηριστικά.

Το τελικό αποτέλεσα θα είναι μια τάση στα 12V την οποία ούτος ή άλλως θέλουμε να κρατήσουμε και μια χωρητικότητα 20Ah, δηλαδή διπλάσια από πριν. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν πριν μια συσκευή ( π.χ λάμπα ασφαλείας ) θα μπορούσε να μείνει 1 μέρα ανοιχτή τώρα θα μπορεί να μένει 2 μέρες. Προσοχή εκτός από τα χαρακτηριστικά των μπαταριών που πρέπει να είναι ίδια, θα πρέπει να δίνεται και στα καλώδια. Η αύξηση της έντασης ( αμπέρ ) συνεπάγεται και μεγαλύτερες απαιτήσεις από τα καλώδια. Πρέπει λοιπόν να είναι τέτοια που να αντέξουν και να μη λιώσουν.

Για να ενωθούν οι μπαταρίες παράλληλα, χρησιμοποιούμε ένα σετ από καλώδια για να ενώσουμε τον θετικό πόλο της μιας με τον θετικό πόλο της άλλης και ακριβώς το ίδιο κάνουμε με τους αρνητικούς πόλους. Δηλαδή ενώνουμε τους πόλους του ίδιου χρώματος μεταξύ τους ( κόκκινο =θετικό , μαύρο = αρνητικό ).

Στην συνέχεια για να πάρουμε ρεύμα από την «τράπεζα» που έχουν δημιουργήσει οι δύο μπαταρίες ενώνουμε τα καλώδια τροφοδοσίας στους πόλους της μιας μόνο. Σαν να ήταν μια. Η ενέργεια όμως που θα διοχετευθεί στο μικρό μας δίκτυο θα προέρχεται και από τις δύο ισομερώς. Δηλαδή θα αποφορτίζονται και οι δύο και όταν φορτίζονται αυτό θα επηρεάζει και τις δύο οι περισσότερες αν έχουμε προσθέσει και άλλες στην συνέχεια. Πρέπει όμως να είναι ίδιων χαρακτηριστικών, δεν το ξεχνάμε αυτό.

Περισσότερες πηγές :